Kiedy poraz pierwszy leciałam do Irlandii, nie mogłam uwierzyć, że przytrafia się to właśnie mi. Nigdy wcześniej nie byłam za granicą, a tu taka niespodzianka:) Cieszyłam sie na samą myśl, że będę mogła odwiedzić tatę, który tam pracuje, jak również dowiedzieć się czegoś więcej o kraju, jego kulturze, języku. Wszystko wprawiało mnie w zachwyt. I choć do tej pory byłam już trzy razy, chętnie poleciałabym znowu. Piękne widoki, morze, ocen, przyjaźni ludzie, i co najważniejsze duużo Polaków, sprawiało, że czułam się jak w domu. Gdy nadchodził dzień wyjazdu, często nie chciałam wracać. Rodzice pytali, czy nie moglibyśmy zamieszkać tam na stałe, jednak zawsze odmawiałam. Głównie z powodu znajomych, rodziny, których zostawiłam w Polsce.

Teraz powiem szczerze trochę żałuję. Nigdy może nie przytrafić mi się taka okazja. A to dlatego, że tata przestał tam pracować. Jednak to nie koniec świata :) Postanowiłam sobie, że kiedyś jeszcze pojade do Irlandii. Wszystko to, co mnie zafascynowało w tym kraju, jest warte powrotu. Nie będę mogła się obyć bez irlandzkiego morza, pubów, klubów, do których często chodziłam wieczorami, a także wielu zwyczajów, tradycjii (takich jak Dzień św. Patryka, Halloween) i oczywiście wielu znajomych, którzy tam pozostali. Wiele podróży po terenach irladzkich, nie pojdzie w niepamięć. Świetnie przypominam sobie wypady nad morze, do kasyn, klubów, innych miast, niż Kells, w którym sie zatrzymywałam, ruin zamków itd... Nigdy nie zapomnę tych wielu mile spędzonych chwil.